Het was een gewone zondag. Maar voor velen van onze kerk met een ongewone invulling. In plaats van het vaste ritueel om in de kerk samen te komen, stelden zeven gemeenteleden hun huiskamer open voor een aantal anderen. De een om tien uur, de ander om elf uur. De ene groep maakte een wandeling, de ander ging lekker lunchen. En allemaal bekeken ze de inspiratievideo en hadden ze een goed gesprek over het maandthema: vriendelijkheid. Na afloop stroomde de kerk-appgroep vol met leuke en gezellige foto’s.
Maar waarom doen we dit eigenlijk? Waarom houden we geen gewone dienst, met een halfuur zingen en een halfuur preek?
Het eerste antwoord daarop ligt voor de hand: omdat geen enkele dienst op dit moment gewoon is. Een normale kerkdienst betekent in coronatijden altijd een livestream voor hen die niet kunnen komen, alternatieve vormen van aanbidding / zangdienst, allerlei regelingen met registratie en controle. Kortom: voor een klein kerkje als het onze een pittige klus die veel extra tijd en energie vraagt van een aantal mensen. Mensen waar we zuinig op zijn en die we liever niet zien afbranden omdat ze week in, week uit aan de bak moeten.
Ten tweede: we realiseren ons dat de tijd die men geeft aan de kerk moet concurreren met vele andere prioriteiten en verantwoordelijkheden. Tegenwoordig niet alleen met de sportclub maar ook met de vele (overigens prachtige) uitzendingen van allerlei kerken en initiatieven die op zondagochtend te zien zijn. Maar: het wezen van onze gemeenschap zit niet in de kerkdienst. Wél in hoe we ons leven met God (en) met elkaar delen. Dus in plaats van alle aandacht te leggen bij dat ene uurtje in de week, willen we vooral ons best doen om elkaar persoonlijk te ontmoeten, bij elkaar betrokken te blijven en elkaar te helpen met God te leven. Vroeger had je daar een kring of gespreksgroep op woensdagavond voor. Tegenwoordig, vanwege al die andere prioriteiten en verantwoordelijkheden, is dat veel minder vanzelfsprekend.
Het wezen van onze gemeenschap zit niet in de kerkdienst.
En dus vroegen we ons als leidersteam voor de zomer af of het niet goed zou zijn om, hoe beperkt dan ook, ruimte te scheppen op de zondag voor dat persoonlijke contact, voor een manier van ontmoeten waar de rest van de week weinig gelegenheid voor is. En op die manier van de nood een deugd te maken: als we het nú een beetje organiseren, zijn we ook voorbereid voor een eventuele tweede golf. Zo ontstond het idee van de groepzondag, waarbij we het traditionele uurtje inruilen voor een veel persoonlijker ontmoeting in de huiskamers. Om elkaar te ontmoeten, te leren kennen en even bij elkaar op adem te kunnen komen. En om als de deuren van de kerk opnieuw gesloten moeten blijven bij een volgende lockdown, niet alleen te hoeven zitten.
Het past bij een ontwikkeling die Rafael Almere al langer doormaakt. Minder consumeren, meer participeren. Zo hebben we regelmatig interactieve diensten en soepzondagen. We zoeken elkaar steeds vaker even op.
Meer weten over dit initiatief? Kijk hieronder de inspiratievideo waarmee elke huiskamer gisteren aftrapte, of neem contact met ons op. Ik vertel je graag meer!
